O do home feito a si mesmo e un mito que moito se encargou el mesmo de alimentar , a ver , lembro unha vez que nunha entrevista con De La Almorrana no larguero o ano do ascenso , comentara en plan moi teatrero que nunca se rendira para ascender a pesares das dificultades , xa que el estaba acostumbrado a loitar por que en Mejico empezou dous negocios que foron a quebra arruinándose as dúas veces , e sempre volveu empezar de cero sin rendirse hata que tivo éxito , foi moi simpatico por que o escoitabas e parecía que empezara os negocios da nada , vivindo nun chabolo e comendo ratas e chegara arriba co seu traballo , o seu sudor e o seu inxenio , o que non mencionou Mouriño , e que cando se foi a Mejico por que a empresa de estampación na que traballaba quebrara , xa estaba casado coa filla dun dos homes mais ricos de alá i en Mejico este colocouno a traballar de xerente nunha cadea de hoteles da súa propiedade , e lle deu as veces que quixo a pasta e os contactos para que conseguise arrancar varios negocios dando igual as veces que se arruinara , ainda que supoño que non lle deu a pasta e os contactos por que fose o mais listo nin o mais guapo , sinon por que era o seu xenro , e o home supoño que o faría pola filla , non por el , que como se pode ver moito encanto e don de xentes non e que teña .
Mouriño e un empresario de exito , si , certo , pero non empezou cunha man diante da outra para nada , e xa si nos metemos nos seus asuntos turbios e como se conseguiron parar a nivel politico certas investigacións nas suas gasolineiras e das sospeitas de como estaban trucados os contadores dos postes igual xa o mito remata de cair .
