O Lastre das Fichas Inamovibles: Cando Non Vender Impide Fichar

No mercado do fútbol moderno, a máxima é clara: para poder fichar, primeiro hai que deixar saír. Non é unha simple cuestión de facer caixa, senón unha necesidade vital para xerar espazo, tanto no vestiario como, sobre todo, no orzamento salarial. O Celta atópase nunha encrucillada que se repite cada verán: o desexo de reforzar o equipo choca de fronte coa dificultade para desprenderse de xogadores que xa non contan, pero que teñen contratos que lastran calquera movemento.

O problema non é a falta de ambición nin a escaseza de obxectivos no mercado. O verdadeiro freo son as fichas e os salarios de futbolistas cuxo ciclo en Vigo está máis que rematado. Cada euro destinado a un xogador que non entra nos plans do adestrador é un euro menos para traer a ese dianteiro, a ese central ou a esa banda que o equipo necesita con urxencia. A afección mira con envexa como outros equipos anuncian fichaxes ilusionantes mentres en Vigo a operación saída avanza a contapingas, se é que avanza.

O nome de Franco Cervi converteuse no símbolo desta parálise. O seu salario, un dos máis elevados do cadro de xogadores, non se corresponde en absoluto co seu rol residual no equipo. A súa permanencia non só ocupa unha ficha valiosa, senón que hipoteca unha parte significativa da masa salarial que podería destinarse a un titular indiscutible, a un futbolista diferencial que si achegue rendemento inmediato. Mentres Cervi non saia, a porta para un reforzo de calibre no ataque parece pechada con chave.

O mesmo sucede con outros casos como o de Mihailo Ristic. Un investimento importante no seu día pero cuxa contribución, marcada pola irregularidade, non xustifica o seu custo. A súa ficha podería ser utilizada para traer competencia real e fiable para o lateral esquerdo. Son dous exemplos claros de como a incapacidade para pechar certas etapas condiciona directamente o futuro a curto prazo.

E namentres, a lenda, Iago Aspas, segue a ser a referencia. O seu salario, merecido e indiscutible, é unha peza clave do orzamento. Precisamente por iso, porque o club fai un esforzo enorme en manter ao seu capitán, é aínda máis urxente ser implacable e eficiente co resto do gasto. Cada contrato improdutivo é un obstáculo máis para construír un equipo competitivo arredor do xenio de Moaña.

A conclusión é dolorosamente sinxela: a dirección deportiva do Celta non pode facer maxia. Sen saídas, non haberá entradas ilusionantes. A verdadeira ambición dun proxecto non se mide só polos nomes que soan para chegar, senón pola valentía para tomar decisións impopulares e pechar as portas que levan demasiado tempo abertas. Para que o Celta de Claudio Giráldez poida voar alto, primeiro necesita soltar o lastre que o mantén ancorado.