interpelo directamente á siareiro (coma pai dun neno imaxino que nado alá, corríxe se tou errado)..denantes de "entrar" no sistema, ó teu fillo era qué?..monolingue español?, competente (entendamos por competente un pícaro de pouca idade) námbo-los 2 idiomas?...que che devoltóu ó sistema escolar catalán, poñamos 1ou2 anos despois?..un monolingue catalán?..ou se cadra ó mesmo rapaz de sempre?
e agora interpelemos @s foreir@s con fill@s do noso país (mais concretamente quen nos seus 1ºs anos de vida tiña ó galego coma vehículo de comunicación na casa)...que acontece con ese/a nen@ 1ou2 anos despois?..senta á xantar con garfo e culler, ou xa vos píde tenedor e cuchara?..lle segue á cundir poñé-lo suaorio vermello ou vos píde la sudadera roja?...acadar que na galiza @s fill@s segan á falar galego na casa (na rúa xa é unha batalla perdída) é unha tarefa hercúlea
e agora interpelo a quen defende á falacia da co-oficialidade...paréce-vos medio normal, ou mínimamente xusta esta situación?..ou simplemente fóda-se que ó peixe grande papa ó peixiño? (es el mercado amigo..coma dicía ó outro)
Respondo: na miña casa fálase castelán xeralmente. A miña parella é castelán falante e a comunicación éche en castelán 95% das veces.
Meus fillos, por tanto, castelán falantes tamén.
O sistema escolar catalán non me devoltou nada, se entendemos por devoltar transformar noutra cousa diferente. Siguen a ser castelán falantes pero comprenden o catalán... que non o usan tanto como eu quisera, pero ese é outro tema.
No meu caso ademáis non se axusta ben á situaición xeral. Eu fun criado en galego, e de pequeno algún probemiña deume porque cando voltaba de vacacións chegaba asilvestrado completamente e non era capaz de expresarme en castelán. Algunha chamada recibiron meus pais no seu momento porque os primeiros meses na escola pasábaos falando e non "hablando" (moito menos aínda "parlant").
Todo isto nun momento no que o uso do catalán na escola era residual e empezaba a aplicarse. Na educación secundaria sí que xa se usaba máis frecuentemente (dependendo do profesor). Nada que ver ca situación actual, onde toda a educación é en catalán, agás castelán, inglés e Science.
De feito, ata ben entrada a educación secundaria, para min o catalán era unha lingua exótica. Foi gracias á TV e a ter que empezar a usala onde empecei a coñecela.
Tamén, hai que dicilo, porque meu pai insistiunos moito con elo. E non porque tivese unha mentalidade de respeto as linguas, federal o "progresista", se non por pura utilidade: tiña clarísimo que se había que vivir aquí, había que aprender o idioma de aquí. E os feitos déronlle a razón e non nos foi mal de todo.
De feito, mentre todo Deus andaba coa catequesi e preparando a Comunión, meus pais metéronos a estudiar catalán e informática cando non tiñamos nin 10 anos. No seu momento, eu non entendía un carallo e porque tiña que ir ao revés dos amigos e perderme os regalos da comunión e andar con marcianadas... hoxe só podo darlle as gracias e dicir que foi das mellores inversións que fixen na miña vida.
Na miña opinión, as linguas teñen dúas caras: unha útil, de comunicación, e outra identitaria.
Aquí xa vai depender de cada quen o que priorice e o que destaque.
O equilibrio non é doado. E cada vez que unha cara intente impoñerse á outra, haberá tensións. Eu non teño a solución.
Cos meus fillos, téñolles prohibido a meus pais que lles falen en castelán... aínda que non hai que insistir moito (xddd). Consigo que, mínino entendan o galego, aínda que non o falen. É a miña maneira de reforzar a súa identidade... aínda que tampouco hai que traballar moito porque tamén aquí xa veñen reforzados de serie (de feito, as veces teño que afrouxalos un pouco porque pásanse). Máis adiante, cando teñan estructuras gramaticales máis claras, xa intentaremos dar o paso á lectura e a falar habitualmente. Eu falo con eles, pero só cando estamos sós ou cando estou en Galicia.
Tócame máis o carallo meter terceiras linguas na educación. No meu caso, vexo as asignaturas de Ciencias en inglés e póñome malo. Conceptos que xa son complexos para os cativos, e ademáis explicados nunha lingua que non é nin a sua materna nin unha de uso habitual. O que eu vexo é que non aprenden nin inglés nin Science.
E despois, aínda que entendo que doa ver que a túa lingua non se usa como a un lle gustaría, o que si que me fode son as imposicións. Tanto dun lado como de outro.
Aquí en Catalunya hai un pequeno movimento de "persecución e denuncia" polo uso do castelán. Activos en redes sociales e tal, que xa sabemos que non adoitan a reflexar a realidade e distorsionan bastante. Casualmente, os que sempre reciben e lévanse críticas e intentos de boicot, son comercios ou negocios con empregados que non usan o catalán e, máis casualmente aínda, eses empregados adoitan ser iberoamericanos... Mágoa que non fagan o mesmo en determinados negocios, especialmente na costa e lugares turísticos, que só atenden en inglés, co que eu chego a conclusión que están utilizando a lingua como ferramenta para marcar clases.